ORUŽJE DORANA U MRAČNOM DOBU GRČKE
Naziv za ovo grčko pleme koje je presudno uticalo na obrazovanje kasnijeg grčkog etnosa u Klasično doba razvoja (Sparte, Atine i ostalih država) blisko je vezano sa nazivom za koplje—dori. Dori je značilo koplje ali i “tvrdo” ili “drvo”, pa se Dorani mogu prevesti i kao “Narod kopljanika” ili “Narod tvrdih ljudi”. Kako god bilo može se zaključiti da je glavno oružje gvozdenih balkanskih naroda bilo upravo koplje. Dori je oružje koje ključno figuriše u kasnijem razvoju Grčke, konkretno u razvoju hoplitskog ratovanja koje je obeležilo celu jednu epohu.
Karakteristika koja se mora uočiti jeste progresivno produživanje oštrice koplja kako su vekovi prolazili. Od 13. do 10. veka došlo je do prosečnog produženja koplja za 10 cm. Mikenski tip A se zamenjuje protogeometrijskim tipom G koji je duži. Takođe se javljaju i duži tipovi iz Južne Italije, poput E i F.
Spomenuti tipovi bodeža i mačeva bili su poslednji primeni inovacija unutar Mikenske tradicije, više proizvodi evolucije nego revolucije u vojnoj tehnologiji Egeja. Ono što se međutim može nazvati pravom revolucijom bila je pojava mačeva tipa Naue II u prvim vekovima gvozdenog doba. Naue II postao je simbol oružja stare Grčke nakon mikenskog doba. Kako je to bio glavni tip mača u Mračno doba, on je bez prekida pravljen i korišćen sve do 7. veka p.n.e. Naue II predtavlja mač novog oblika i nove ideje—pogodan za blisku borbu probadanja ali i za otvorenije vojevanje, sa posečnim potezima.
Tipovi bodeža, baš kao i posečnih mačeva, prate inostrane modele i uzore. U post-mikenskom periodu javljaju se dva glavna tipa. Prvi se naziva “pešijera bodež” ili “riblji bodež” i on je otkriven na Kritu i na Kikladskim ostrvima iako nije bio čest primer u oblasti Egeja. Njegove glavne karakteristike jesu uska, izdužena ovalna oštrica, ne duža od 25 cm, i blago izbačen središnji greben. Hvat je uzan i sa krilcima, i obično se završava oblikom ribljeg repa.
