MATERIJALI I TEHNIKE ZA IZRADU ORUŽJA
MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA
TEHNIKE IZRADE ORUŽJA I UMETNIČKA DELA
PRAISTORIJA I PLEMENA
BAKARNO I BRONZANO DOBA
GVOZDENO DOBA
- Kompoz. materijali i legure za jian mačeve
- Tigrova koža za prekrivače ratnih konja
KLASIČNO DOBA
- Konjska koža za izradu sarmatskih oklopa
SREDNJI VEK
- Zapaljiva smesa za grčku vatru
RENESANSA
SAVREMENO DOBA
PRAISTORIJA I PLEMENA
BAKARNO I BRONZANO DOBA
GVOZDENO DOBA
- Konstrukcija Halštatskih mačeva
- Agriski šlem, remek delo keltskog zanatstva
- Konstrukcija keltskih štitova
- Antropomorfne i leptiraste drške keltskih bodeža
- Izrada drška i kanija keltskih mačeva
- Ukrašavanje keltskih štitova
- Konstrukcija kineskih jian mačeva
KLASIČNO DOBA
SREDNJI VEK
- Tehnike izrade jap. čokuto mačeva
RENESANSA
- Ukrašavanje kanija švajzerdolča
- Uzengija i mamuza na duždevog maču
- Oklopi i šlemovi porodice Helmšmid
SAVREMENO DOBA
MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA U PRAISTORIJI
U glavne materijale za izradu oružja u praistoriji spadali su biljni materijali – pre svega drvo u vidu debljih komada, ali i pruće, trska, kao i puzavice; zatim životinjski materijali kao što su kost i rog životinje, slonovača, oklop kornjače, ali i životinjsko krzno, dlaka, perje, žile, telesne tečnosti; i na kraju neorganski materijal, to jest određene vrste kamena, kristala i vulkanskog stakla. Ali nije svako drvo kao ni svaki kamen mogao da se upotrebi za oružje. U oba slučaja važilo je pre svega da materijal bude dovoljno velike tvrdoće.
BILJNI MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA U PRAISTORIJI
Glavni biljni materijali koji su se koristili za izradu oružja u praistoriji jesu: pre svega drvo, mnogobrojne različite vrste listopadnog i četinarskog drveća, niskog drveća i žbunova, u vidu debljih i tanjih komada, ali i pruće, trska, puzavice, otrovni sok mnogih biljnih vrsta, itd.
Drvo je prirodni materijal, nastao od drvenastih biljaka, odnosno drveta, kao biljke, gde se drveni materijal odnosi pre svega na stablo ove biljke. Drvo je najstariji materijal za izradu bilo čega (pa tako i primitivnog oružja u praistoriji) iz prostog razloga što je pomoću njega moguće napraviti jednostavne predmete sa vrlo malo alata ili čak i bez njega. Stoga su ljudi, kada su počeli da se bave izadom alatki i oružja, pored kamena prevashodno upotrebljavali drvo. Razvojem ljudskog društva i unapređenjem alatki, drvo je počelo da se koristi za složenije konstrukcije, a i danas je nezamenljiv građevinski materijal.
SPISAK STRANICA O MATERIJALIMA I TEHNIKAMA ZA IZRADU ORUŽJA
- Opšte o materijalima u praistoriji
- Biljni materijali za izradu oružja
- Životinjski materijali za izradu oružja
- Izrada kamenog oružja u praistoriji
- Neorganski materijali za izradu oružja
ŽIVOTINJSKI MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA
Od ubijenih divljih životinja su takođe ostajale kosti i zubi. Praistorijski čovek je otkrio da su oba ova materijala relativno tvrda i da se mogu iskoristiti kao alatke, pa tako naravno i kao oružje. U početku je naravno koristio cele kosti kao svojevrsne toljage, ali je kasnije naučio i da ih obrađuje i prilagođava u korisnije predmete.
Oštrenjem pomoću nekog drugog tvrdog materijala (recimo kamena) praistorijski čovek uspevao je da dobije oružja koja su imala prednost u odnosu na dotadašnja po tome što su bila oštra. Tako su nastali prvi noževi, bodeži i koplja od kosti, od kojih danas nažalost nemamo mnogo ostataka zbog tendecije kosti da propada tokom vremena. Neka plemena na Novoj Gvineji međutim i danas koriste oružje od kostiju.
Kosti za izradu alatki i oružja uzimane su od praktično svih vrsta životinja sa kojima je čovek dolazio u susret, počevši od riba, gmizavaca, ptica, sisara... Ima dokaza da su praistorijski ratnici koristili i kosti svojih ubijenih neprijatelja
NEORGANSKI MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA
U jednom trenutku praistorije pojavila se vrsta čovekovog pretka koju nazivamo Razumni čovek (Homo Sapiens). Tokom Kamenog doba, koje je dobilo naziv po glavnom materijalu za izradu alatki i oružja, čovek je naučio kako da pravi odlična sofisticirana koplja, sa glavama velike probojne moći, koje su spajane sa drvenom šipkom pomoću kožnih traka ili trava, puzavica. Ovakva koplja korišćena su za probadanje plena i neprijatelja, ali i za bacanje.
Tek u ovoj kasnijoj fazi razvoja čovek iz kamenog doba otkrio je kako da pravi oružje kojim su se izbacivali projektili mnogo dalje nego što je to mogao golom rukom. Tako je prvo izumljen atlatl a onda i luk i strela.
Kremen je čvrst sedimentni kristalni oblik minerala kvarca, klasifikovan kao varijanta rožnaca (silikatnih stena). Javlja se uglavnom u velikim masivima u sedimentnim stenama, poput krede i krečnjaka. Unutar svoje mase kremen je obično tamnosiv, crn, zelen, beo ili braon boje, a karakterističan je i po tome što ima staklast ili voskast izgled (odsjaj). Tani spoljašnji sloj masiva obično ima drugačiju boju, obično belu, sa grubljom teksturom.
Kremen je korišćen za izradu kamenih alatki tokom Kamenog doba jer se lako cepka u tanke oštrice kada se udari nekim drugim tvrdim predmetom (poput čekića od nekog drugog kamena). Taj proces se naziva cepkanje i njime se praistorijski čovek služio za izradu primitivnih alatki i oružja. Iskopavanje kremena može se pratiti još od paleolita ali postaje česta pojava u neolitu.