MIKENSKI MAČEVI MEĐU DORANIMA - MRAČNO DOBA GRČKE
Tokom 14. veka ovo oružje je konstantno pravljeno i korišćeno, i to u dva osnovna tipa, klasifikovana kao tip C (“rogati” mačevi) i tip D (“krstasti” mačevi) sa nazivima po obliku štitnika između drške i sečiva. U 13. veku međutim dolazi do promena i inovacija, kao i do dodatnih podela među tipovima oružja, što može ukazivati i na širu političku nestabilnost, odnosno pristizanje novog elementa u oblast Egeja. Početkom 13. veka rogati i krstasti mačevi se praktično više ne prave, što je ogromna promena koja se uočava.
Pored ovoga, jedan tip bodeža iz 14. veka, poznat u klasifikaciji kao Eii, sa pločatim profilom i širokom oštricom, razvija se u bodeže i mačeve tipa F. On pokazuje uglasta ramena, šiljasti vršak i široko sečivo, sa jabučicom u obliku srpa kakva je bila kod Eii bodeža. Slični bodeži (ako ne i sasvim isti) javljaju se i u oblasti Bliskog istoka.
U ovoj raznovrsnosti koja se očitava pojavljuju se novi tipovi bronzanih mačeva, tip G, sa šiljastim vrhom i uskim sečivom, i tip H sa šipkastom drškom i dve male izbočine na ramenima. Ovakvi bodeži i mačevi liče na opisane skitske i asirske mačeve.
