HLADNO ORUŽJE

RATNE SPRAVE KROZ VEKOVE

Pored ovog “ručnog”, tj. oružja izrađenog za pojedince, postoje i veće, složenije sprave koje zahtevaju saradnju većeg broja ljudi kako bi ostvarila svoje dejstvo. Tu spadaju opsadne i bacačke sprave, bojna kola i ratni brodovi.

Opsadna sprava je uređaj napravljen u svrhu razbijanja ili zaobilaženja gradskih zidina i drugih oblika fortifikacije prilikom opsada, odnosno tvrđavskog ratovanja. Neke od njih su se koristile blizu fortifikacija, dok su se druge koristile za napade iz daljine. Od vremena antike opsadne sprave su najčešće izrađivale od drva te koristile mehaničke principe kako bi bacale kamenje i druge projektile. S razvojem baruta i napretkom metalurgije, opsadne sprave postaju vatreno oružje, odnosno opsadna artiljerija.

Pri opsadi nekog utvrđenja vojska je najlakše mogla da iskoristi izgradnju nasipa do zidova, podizanje merdevina uz zidove i korišćenje pokretnog zaklona kako bi se vojnici približili građevini koja se opseda, ali ove tehnike ne uključuju zaista izgradnju bilo kakve “sprave”. Najstarija opsadna sprava jeste tzv. Ovan, koji su izmislili još stari Asirci. Posle njega se javlja Katapult, čiji izum prisvajaju stari Grci. Kartaginjani su zatim bili prvi koji su koristili Opsadne tornjeve.

Onager (naprednija vrsta katapulta) je glavni rimski doprinos razvoju oružja u ovoj oblasti. Oni su takođe prvi masovnije koristili Baliste, neku vrstu ogromnog luka koji je ispaljivao veće projektile. Srednji vek bio je svedok primeni Trebušeta, vrlo značajne opsadne sprave na principu protivtega koja je mogla da baci krupne projektile na do tada nezamislive daljine.