BILJNI MATERIJALI ZA IZRADU ORUŽJA U PRAISTORIJI
Glavni biljni materijali koji su se koristili za izradu oružja u praistoriji jesu: pre svega drvo, mnogobrojne različite vrste listopadnog i četinarskog drveća, niskog drveća i žbunova, u vidu debljih i tanjih komada, ali i pruće, trska, puzavice, otrovni sok mnogih biljnih vrsta, itd.
Drvo je prirodni materijal, nastao od drvenastih biljaka, odnosno drveta, kao biljke, gde se drveni materijal odnosi pre svega na stablo ove biljke. Drvo je najstariji materijal za izradu bilo čega (pa tako i primitivnog oružja u praistoriji) iz prostog razloga što je pomoću njega moguće napraviti jednostavne predmete sa vrlo malo alata ili čak i bez njega. Stoga su ljudi, kada su počeli da se bave izadom alatki i oružja, pored kamena prevashodno upotrebljavali drvo. Razvojem ljudskog društva i unapređenjem alatki, drvo je počelo da se koristi za složenije konstrukcije, a i danas je nezamenljiv građevinski materijal.
Stablo i grane listopadne vrste drveta, kao glavni materijal (pored kamena) za izradu oružja u praistoriji
Tanje stabljike drveta odnosno grana mogle su da se iskoriste upletanjem, odnosno spajanje većeg broja komada u jedan predmet, recimo primitivni oklop za telo ili štit
VRSTE DRVETA
Što se tiče drveta uslov tvrdoće ispunjavao je određeni broj listopadnih vrsta od kojih su najznačajnije (i to na svim kontinentima) bile hrast, jasen, bukva, brest, tik, javor, kleka, hikori, mahagoni i njima slične i bliske vrste. I drvo koje cveta i daje plodove poput divlje jabuke i trnjina ima određenu tvrdoću pa je tako i ono bilo od koristi. Što se tiče zimzelenog drveća ono je obično dosta mekše od listopadnog i nije imalo toliki značaj u izradi hladnog oružja u praistoriji, barem ne tamo gde su praistorijski ljudi imali izbor između njega i listopadnog. Veliki izuzetak je drvo tise (tisovine) koje pripada zimzelenim vrstama ali je pritom dosta tvrđe od većine listopadnog drveća. Ovaj uslov tvrdoće naročito važi za udarne i posečne delove oružja i za krupnije masivnije vrste i primerke, poput štitova, toljaga, koplja, držalja za sekire itd. Za izradu manjeg oružja ili manjih delova oružja korišćeno je i mekše drvo. Tako je za izradu strela često korišćeno drvo bora jer se lako obrađivalo. U „drveni materijal“ računamo i upleteno pruće kao i trsku, što su mekši materijali ali i prilično zgodni za izradu primitivnih štitova zbog mogućnosti spajanja (upletanja) većeg broja prutova.
Hrast (Quercus) je vrsta drveta, biljka, sinonim otpornosti i čvrstoće. Hrastovi su važno drveće u sjevernom umjerenom području. Ima ih oko 200 vrsta. Većinom rastu kao krupno drveće.
OSOBINE DRVETA KAO MATERIJALA ZA IZRADU ORUŽJA
Drvo je zahvalan materijal pre svega zato što se može lako naći, lako obraditi, ne zahteva sofisticirane alatke niti znanje, i može se višestruko koristiti. Drvo je otporno na razne uticaje Najpogubniji spoljni uticaj na drvo je vlaga, te je za drvene predmete zaštita od vlage i vode najvažniji činilac. Pod uticajem vlage drvo truli i gubi na čvrstoći. Tvrdoća drveta je takođe veoma dobra, i to uglavnom podužna, pa je tako drvo odličan materijal za tupa udaračka oružja, dok zbog karakteristične građe vlakana ipak ne može biti iskorišćeno za oštrice (brzo se tupi i nije dovoljno tvrdo da bi seklo druge materijale).
OBRADA DRVENOG MATERIJALA
Parče drveta moglo je da posluži kao oružje i sasvim neobrađeno, uzeto sa zemlje ili od grane, ili da se obradi i prilagodi čime se dobijala veća upotrebna vrednost. Tehnike obrade drveta radi dobijanja oružja uglavnom su obuhvatale prosto skraćivanje, oblikovanje, skidanje kore, zašiljavanje ali i naprednije tehnike poput poliranja, paljenja, finog rezbarenja, i kombinovanja sa drugim materijalima, poput kamena, kao i kombinovanje većeg broja drveta radi dobijanja posebnih karakteristika, kao u slučaju kompozitnog luka.
Različiti stupnji obrade drveta radi dobijanja oružja (toljage): neobrađena grana, fino odeljano i uglačano drvo, izrezbareno i polirana toljaga, drvo spojeno sa kamenom glavom radi dobijanja ratnog čekića
TIPOVI ORUŽJA OD DRVETA
Već smo rekli da su od drveta pravljeni pre svega štitovi i toljage, zatim kopljišta, koplja za bacanje i pomoćne alatke (atlatli), lukovi i strele, držalje za sekire, bumeranzi, cevi za duvaljke, kao i neka specifična kombinovana oružja poput drvenog mača Asteka (u koji su se ubacivali komadići oštrog vulkanskog stakla). Tako vidmo da je od drveta uglavnom izrađivano udarno oružje (sa glavnim predstavnikom toljagom), odbrambeno oružje (štitovi, ali i neke vrste oklopa od drveta koji se mogao naći među indijanskim plemenima), primitivno probodno oružje vrlo ograničenog dejstva i efikasnosti (zašiljeno drveno koplje), oružje na daljinu (manja koplja, luk i strela, duvaljka, bumerang) kao i pomoćno oružje i pomoćni delovi oružja (atlatl – sprava za bacanje koplja, drške za kamene glave).
Različiti tipovi oružja iz praistorije, izrađivano od biljnog materijala: štitovi od trske, pletenog pruća i drveta, toljage, drvena koplja, držalje za sekire, bumeranzi, duvaljke od trske, strele
OGRANIČENJA
Ono što drvo gotovo nipošto nije omogućavalo bila je izrada posečnog oružja zbog toga što oštrice od drveta jednostavno nisu mogle biti dovoljno čvrste i korisne. Zbog toga ne možemo govoriti da je ikada postojao nož,mač, sablja ili sekira od drveta (osim u svrhe vežbanja ratničkih veština ali ne i prave borbe) jer i tzv. „drveni mač“ Asteka nije imao zaista oštricu od drveta već od oštrog kamenja.
Čvrstoća drveta mogla se dodatno povećati paljenjem, to jest sagorevanjem, pri čemu deo organskog materijala prelazi u ugljenik. To su znali i praistorijski ljudi pa su često tehniku sagorevanja koristili za izradu efikasnih drvenih koplja
