ORUŽJE DANA 10.08.2015. GODINE - TANTO, SAMURAJSKI NOŽ
Tanto, što u prevodu sa japanskog znači “kratko sečivo”, je naziv za jedno tradicionalno japansko oružje koje se pojavilo i razvijalo zajedno sa pojavom i razvitkom samurajske klase u feudalnom Japanu. Začetak ove vrste naoružanja datira se na Heijan period u istoriji Japana, od 800. do 1200. god. Tanto je bio pre svega funkcionalno bojno oružje, ali je vremenom postao i simboličan i ukrasni predmet.
Tanto je u Japanu korišćen kao osnovno oružje u borilačkoj veštini tantođutsu, a na Zapadu se pojavio kao obrazac za dizajn i izradu savremenih vojnih noževa velikog broja armija sveta, uključujući američku. Tanto se najprostije opisuje kao dugačak nož ili bodež. Sečivo je jednostrano ili dvostrano, sa dužinom od 15 do 30 cm. On je prvenstveno pravljen kao probodno oružje ali se ivica veoma efikasno može koristiti i za posecanje. Za razliku od katana tanto noževi su jednostavnije konstrukcije i poprečnog preseka, bez centralnog grebena.
Tanto noževe su uglavnom nosili samuraji, dok je običnjacima u japanskom društvu i vojsci to bilo zabranjeno ili društveno neprihvatljivo. Žene su ponekad nosile mali tanto nož koji se zvao kaiken, u svrhe samoodbrane. Na bojištu se tanto ponekad nosio umesto vakizašija - najčešćeg odabira za pomoćno oružje samuraja kada ovaj nosi katanu. U slučaju da je ratnik nosio tači (stariji tip dužeg mača) onda je tanto bio bolji izbor, pa je tako postojalo suparništvo parova sečiva, katana-vakizaši, i tači-tanto.
Tokom vremena pojavile su se brojne varijante tanto noževa u Japanu. Najčešći podtip naziva se hira, sa trougaonim poprečnim presekom koje se sužava ka oštrici. Drugi česti tip je šobu, sa centralnim grebenom i zaobljenim vrškom. Tanto noževi sa naoštrenom i leđnom ivicom nazivaju se kanmuri-otoši, i oni često imaju žljeb duž sečiva. Kisaki-moroha su imali spušteni vrh sečiva, ispod linije leđne ivice, za razliku od svih drugih tantoa. Jedan od najpoznatijih tanto noževa u istoriji Japana pripadao je upravo ovom poslednjem neobičnom podtipu, naziv mu je bio “Mala vrana” i danas predstavlja nacionalno blago Japana koje se čuva u muzeju.
