ORUŽJE DANA 12.06.2015. GODINE - KUJANG, INDONEŽANSKO SRPASTO SEČIVO
Kujang je naziv za sečivo koje se koristi među narodom Sundan na Zapadnoj Javi, država Indonezija. Najstariji primerci ovog srpastog noža/bodeža potiču još iz 8. ili 9. veka n.e., dakle iz Srednjeg veka jugoistočne Azije. Kujang se kovao od gvožđa i čelika, sa dužinom od 20-25 cm, i težinom od 300-500 grama. Po nekim pisanim izvorima iz 14. veka kujang je nastao kao oružje seljaka, i ima svoje korene kao poljoprivedna alatka. Smatra se da je nastao od sličnog oružja koje se zvalo kudi.
Kujang je danas jedno od tradicionalnih oružja u indonežanskoj borilačkoj veštini Penčak Silat. Kao i keris, kujang nosi određenu duhovnu vrednost za narode Indonezije, koji veruju u to da natprirodna bića naseljavaju i oduhovljuju oružja i druge ceremonijalne predmete. U osnovne karakteristike kujanga spadaju neobičan zakrivljeni (srpasti) oblik sečiva, istaknutni naoštreni vršak sečiva sa obe strane,kao i male rupice i prorezi sa gornje strane sečiva a koje se nazivaju mata. Zakrivljeni ispupčeni deo u korenu ovog noža naziva se silih, a tadah je naziv za unutrašnju posečnu ivicu.
Drška i kanije kujanga imale su podjednako zanimljive zakrivljene oblike i pravljene su od nekog skupocenog drveta (a u ranijim vremenima verovatno i od kosti, kamena, slonovače...). Spoj između drške i sečiva ostvarivan je na isti način kao i kod drugih oružja iz Jugoistočne Azije - pomoću kraćih prstenastih ferula, bez štitnika. Drška i koren sečiva su često ukrašavani zlatnim inkrustracijama ili srebrnom kovinom.
Kujang je u narodu Indonezije imao brojne funkcije, gde je svakom tipu kujanga po funkciji dat dodatni naziv. Najbitnije su: pusaka - simbol zaštite; pakarang - bojno oružje, pangarak - ceremonijalni predmet; pamangas - poljoprivredna alatka (verovatno za orezivanje i potkresivanje). Pored ovog kujang se, nezavisno od svoje funkcije, pravio u više različitih oblika - u obliku pevca, ptice kočoa, nosoroga, mitskog zmaja, žabe, itd.
