ORUŽJE DANA 04.06.2015. GODINE - RATNI KONJI U PRVOM SVETSKOM RATU
Korišćenje konja u I svetskom ratu označava prelazni period u razvoju oružanih sukoba. Konjanički vojni odredi su na samom početku rata smatrani suštinski bitnim ofanzivnim elementima vojne sile jedne države. Tokom rata međutim došla je do izražaja ranjivost konja i njihova slabost u odnosu na savremene mašinske i artiljerijske naprave, što je umnogome smanjivalo njihovu upotrebljivost na bojištu (i stvaralo stotine i hiljade obogaljenih životinja). Istovremeno je došlo do snažnog razvoja tenkova koji će na kraju zameniti konjicu u potpunosti u zadacima probojne i jurišne taktike. Konji će se međutim i dalje (nažalost) koristiti u ovom ratu, samo sa promenjenim zadacima.
Otomansko carstvo je najduže zadržalo konje u svojoj vojsci, dok ih je se Nemačka prva odrekla, još u prvoj godini rata. Na strani Saveznika Velika Britanija koristila je konjaničke snage tokom čitavog rata, dok je SAD to činila tek jedno kratko vreme. Konjica saveznika imala je određeni uspeh na frontu Bliskog istoka, gde nije bilo mnogo artiljerije, tenkova i drugih mašina.
One uloge koje su ostale za konjicu bile su logistička podrška, izviđanje i špijuniranje, baš kao i na samom začetku konjaničkog ratovanja, u milenijumima p.n.e., čime je zatvoren svojevrsni krug iskorišćavanja ovih plemenitih životinja. Konji su bili pokretljiviji od tenkova na teškim terenima, na brdima i u dubokom blatu, za prenošenje poruka i za vuču artiljerijskog oružja.
Takođe su vukli i terenske ambulante i zalihe hrane i naoružanja. Prisustvo konja među vojnicima je međutim često pogoršavalo higijenske i zdravstvene uslove, zbog njihovog izmeta i leševa koji su nastajali. I pored toga konji su se pažljivo čuvali a na nekim bojištima vrednost jednog konja bila je veća od vrednosti ljudskog života običnog pešadinca.
Saveznička blokada i prekidanje lanaca snabdevanja konjima doprinela je delimično padu Sila osovine. Gubitak u konjima je bio toliko veliki da je čak i SAD bila u manjku sa konjima za rat, iako je imala neometano snabdevanje i dovoljno sredstava.
Što se tiče samog ratovanja, uslovi za konje na frontu su bili više nego surovi. Njih su kosili rafali iz mitraljeza, artiljerijska vatra, patili su od oštećenja i oboljenja kože, kao i od otrovnog gasa (vojnici su imali maske, konji ne). U slučaju nestašica hrane konji su prvi ostavljani bez zaliha, a zatim su i sami odlazili pod nož.
Pored nabrojanih zemalja i glavnih učesnica u Prvom svetskom ratu, značajnije konjaničke snage dale su i Indija, Kanada, kao i Australija i Novi Zeland (na strani Britanije i Saveznika).
