KELTSKA ZAŠTITNA OPREMA I OKLOPI U PERIODU HALŠTATA
Keltska ratna oprema bila je višeslojna. Antički istoričari opisuju vunenu odeću Kelta kao “kockaste” ili “šarene” ogrtače, što se kasnije prevodilo kao “karirano sukno” iako reč “karirani dezen” ima mnogo modernije poreklo. Mnogo precizniji izraz može biti “unakrsno pletena tkanina”. Krzneni kaputi, ogrtači i šalovi dodatno opisuju keltsku kulturu ovog i kasnijeg doba.
Keltski ratnici nosili su ispod ovih ogrtača nosili dugačke halje i pantalone sa opasačima, kao i košulje, iznenađujuće nalik današnjoj savremenoj odeći. Na nogama su imali kvalitetne kožne čizme, dok njihove glave na likovnim prikazima uglavnom krase samo bujne kose, ne i kape, uprkos oštroj klimi u kojoj su živeli.
Iz arheoloških i likovnih dokaza koje posedujemo danas jasno je da su Keltski ratnici nosili zaštitu za telo još od najranijeg perioda. Keltski konjanici prikazani na kanijama mačeva nose neku vrstu ojačane tunike sa “suknjicom” od kožnih traka, koje su među Grcima bile poznate kao pterige, sa ciljem da se zaštiti donji trbuh i predeo prepona.
Statue iskopane u grobovima elitnih ratnika u Glaubergu blizu Frankfurta (južna Nemačka), a koje se datiraju na 6. vek p.n.e. pokazuju ratnike oklopljene nečim što liči na grčke linotorakse, što je tip oklopa koji su nosili grčki i etrurski hopliti tog doba. Na njima se jasno vide karakteristični rameni elementi koji se vezuju spreda preko grudi sa ostatkom oklopa. Slični prsnici takođe se javljaju na statuama sedećih ratnika koje su otkrivene u opidumu kod Entremonta u južnoj Francuskoj.
Još jedna sličnost sa grčkim i tračkim ratnicima starijeg Gvozdenog doba očitava se među Keltima i u postojanju metalnih prsnika, negde na prelazu između zvonastog i “mišićavog” tipa. Takvi prsnici pravljeni su uglavnom od bronze, i fino su dekorisani. Keltski prsnici imali su široki donji obod koji se blago širio ka spolja, široke otvore za ruke, kao i izdignuti okovratni deo, što keltske primerke razlikuje od starogrčkih. Ovakvi zaštitni elementi sastojali su se od prednje i zadnje ploče koje su spajane kaiševima na bokovima.
Sa Dačanima i Tračanima Kelti su delili i “modu” širokih metalnih opasača. U jednom grobnom mestu iz perioda Halštata ratni vođa nosio je bronzani pojas koji je štitio čitav donji deo njegovog trupa, na uštrb određenog stepena pokretljivosti. Široki pojasevi relativno su česti element keltskih mitova, baš kao i bojne “kecelje” odnosno kiltove.
