ORUŽJE DANA 25.02.2015. GODINE - BULOVA, DVOKRAKA INDIJSKA SEKIRA
- Nenad Mitrović
- Mar 2, 2015
- 2 min read
Bulova je naziv za veoma neobičan tip bojne sekire - tabarzina - iz Indije novijeg perioda, to jest od 16-19 veka. To je period snažnog uticaja islama pa se bulova sekira mogla naći na širem području Azije i Afrike, uključujući Iran (Persiju), Tursku, ali i Indokinu i Kinu. Međutim, narod koji je bio naročito poznat po primeni dvokrakih bulova sekira zvao se Kondi, i oni su živeli u istočnoj Indiji. Drugi narod za koji se zna da je masovno koristio bulove bio je narod Bil iz centralne Indije.
Kondi su u vreme Britanske kolonizacije Indijskog potkontinenta ostali jedan od najizolovanijih i najdivljih plemena ove mnogoljudne zemlje. Od najmlađih dana muški Kondi obučavali su se za rat. U njihova oružja spadali su luk i strele, praćka, sa kojima su bili neobično vešti, ali naročito jedna veoma karakteristična bojna sekira, sa masivnom dvokrakom glavom i lakom gvozdenom drškom. Bulova sekira iz plemena Konda bila je ojačavana mesinganim pločicama i žicom u predelu spoja glave i držalje. Kondi su koristili svoje zastrašujuće sekire protiv krupne divljači i predatora iz džungle, ne ustručavajući se da napadnu ni odraslog medveda ovim oružjem!
Bulova je dakle bila bojna i lovačka sekira određenih indijskih plemena koja je bila sastavljena od dva dela: karakteristične metalne glave sa dva kraka (roga, kraja) i tanke čvrste držalje obično od metala, mada su postojali i brojni primerci od drveta. Tipična dužina sekire bila je nešto malo preko 1 m, a dužina sečiva oko 30-40 cm. Kao takva bulova se klasifikuje kao tabarzin, indopersijska bojna sekira koja je dobro poznata zaljubljenicima u (antikvitetno) hladno oružje.
Glava bulova sekire nije imala neki standardizovan uniformni oblik. Naprotiv, dvokrake bulove mogle su biti sasvim široke i rastegnute nalikujući pritom nekoj običnoj bojnoj sekiri ili dugom oružju na motki, ili vrlo skupljene i međusobno bliske rogove čime se približavala po izgledu i funkciji probojnim pijucima/čekićima. Pored toga, rogovi su negde izvijeni ka unutra a negde ka spolja.
Kada su rogovi izvijeni ka unutra dobija se karakterističan oblik “brkova”, koji smatramo najtipičnijim predstavnikom bulova sekira. Zbog ove raznolikosti veoma je teško klasifikovati bulove kao udaračko-posečno oružje, jer su mnogi primerci očigledno bili sasvim efikasno korišćeni i za probijanje (pločastih i verižnih oklopa).
Bulova sekire su često, povrh svega, imale i kopljasti završetak na gornjem delu, pa su, uz dodatak duže držalje, mogle da posluže kao vrlo versatilno dugo oružje, u borbi protiv konjice.
Takve varijante bulove držale su se sa dve ruke. Izvijeni kraci sečiva služili su u povratnom potezu kao kuke kojima su se jahači skidali sa konja. Čini se da su Kondi upravo ovako i koristili svoje bojne sekire u borbi protiv britanskih kolonizatora. S obzirom da je poreklo bulove starije (postoje primerci i iz 16. veka) sasvim je sigurno da su takva oružja korišćena i u sukobima među indijskim plemenima, kao i u borbi Indijaca protiv osvajačkih Iranskih i Mongolskih ratnika.
