ORUŽJE DANA 19.02.2015. GODINE - HIRŠFANGER, NEMAČKI LOVAČKI BODEŽ
Hiršfanger je poseban tip lovačkog oružja koje je bilo dugačko od 40 do 70 cm, i kao što mu samo ime kaže korišćeno uglavnom za lov, mada je bilo i veoma opasno borbeno oružje. Nemački pešadinci 19. veka koristili su ga kao standardno vojno oružje. Hrišfanger se sastojao od uskog sečiva, krstastih rogova, kraće drške koja je često bila izvijena, i dodatnog štitnika za ruku, u vidu metalne pločice (lepeze).
Lovci su ovim oružjem presretali i dokrajčivali ranjene jelene, ali takođe i manje veprove kada bi lovac bio iskusan i dovoljno hrabar. Hiršfanger su uglavnom koristili lovci koji su išli peške kroz šumu, dok su lovačke mačeve i sablje koristili lovci na konjima. Hiršfangerom se uglavnom ciljani u prsa, odnosno u srce, a ponekad i u vrat.
Hiršfanger se razvio od lovačkog mača ali je kraći od njega. Na početku svog razvoja, krajem Srednjeg veka, ovaj bodež je korišćen isključivo za lov među plemstvom Nemačke, a kasnije je nošen radi prikazivanja i kao deo uniforme. Prvi tipovi hiršfangera pravljeni su u celosti od gvožđa, sa sve drškom. Sečivo je pravostrano i dvosečno, naoštreno uglavnom samo na poslednjoj trećini, gde već dolazi do suženja. Nošen je u kanijama okovanim nekim metalom, viseći sa opasača na desnom boku.
U Renesansi je hiršfanger služio uglavnom kao paradni bodež, a gvozdeni delovi su zamenjeni mesingom i srebrom, u zavisnosti od statusa nosioca. Hiršfanger takođe postaje standardni deo opreme šumara i lovočuvara.
Novije varijante hiršfangera bile su dosta kraće od originalnih i nisu imale tu sposobnost da kroz grudi životinje nanesu fatalne rane. I pored toga, kao i sveprisutne primene vatrenog oružja, savremenim lovcima obično je neophodna neka vrsta sečiva. Zbog toga primena hiršgangera opstaje među lovcima u tradicionalnim nemačkim lovačkim udruženjima i dalje, ali u nekom vrlo skromnom obimu.
