ORUŽJE DANA 23.01.2015. GODINE – GERMANSKI OVALNI ŠTIT
Ručna zaštita germanskih ratnika koji su u hordama napadali Rimske granice u 4. veku pa nadalje, pravljena je od drveta – bilo od jednog jedinog komada ili dve, tri rezane grede koje su međusobno lepljene smolom i ojačivane metalnim zakivcima. Centar štita imao je sa unutrašnje strane ručnu dršku, odnosno kaiš, a sa spoljašnje gvozdeni pupak. Pored samog pupka ovakav štit mogao je da ima i metalno ojačanje u vidu šipke ili ploče koja se prostirala dužim prečnikom štita. Pored ovoga štit je često imao i metalni obod koji je znatno produžavao njegov vek trajanja.
Germani su štit držali u borbi pravo ispred sebe, od visine brade pa naniže, i štit nije imao dodatni kaiš kojim bi se vezivao za nadlakticu, kao kod nekih drugih tipova štitova (poput grčkih,rimskih itd.). Prednje lice štita je presvlačeno štavljenom ili lakiranom kožom. Takav sloj se zatim bojio u jarke boje i različite šare i oznake. Štit je inače bio vizuelno najupečatljiviji deo ratne opreme Germana i kao takav služio je za raspoznavanje pojedinačnih ratnika, kao i plemena kojem pripada. Kako je na širem području centralne, zapadne i severne Evrope dolazilo do značajnijeg mešanja keltskih i germanskih plemena u prvim vekovima nove ere tako i germanski štitovi delimično liče na keltske sličnog oblika.
Tip štita o kojem ovde govorimo ima ovalni, odnosno izduženi, elipsasti, ili zaobljeno-pravougaoni oblik, što su sve reči kojima ga možemo nazivati. Bitno je stoga da se razlikovao od prostijeg potpuno okruglog štita, i to ne samo po obliku već i po funkciji. Naime, uz ovalne štitove su se lakše koristila koplja, bilo ona za probadanje ili za bacanje, pa ovalne štitove uglavnom povezujemo sa germanskim kopljonošama (za razliku od okruglih koje su češće nosili laki jurišnici sa mačevima). Ovakav oblik štita blisko je povezan sa sličnim oblicima, poput onog sačinjenog od dva trapeza, ili sa usečenim gornjim i donjim obodom.
Ovalni germanski štitovi nađeni su na većem broju arheoloških lokaliteta, od Danske do Poljske, pa čak i u Italiji, gde su ih donela germanska plemena (poput Langobarda). Nažalost, dekoracija sa prednje strane ne može biti rekonstruisana ni u jednom primerku.
