ORUŽJE DANA 11.01.2015. GODINE – IBERIJSKI DVOSOČIVNI BODEŽ (POPREČNI PRESEK DUPLOG SOČIVA)
Zanatlije i kovači iz Iberije, regiona u kojem se danas nalazi severna Španija, Baskija i jugozapadna Francuska, proizvodili su različite vrste gvozdenih bodeža i mačeva visokog kvaliteta u periodu od 5. vo 3. veka p.n.e. To je bio period pre Rimskih osvajanja, i takva kvalitetna oružja u velikoj su meri omogućavala tamošnjim keltiberskim domorotcima da se uspešno brane od Rimljana, barem neko vreme. Iberijci su bili pod tehnološkim i kulturnim uticajima Grka i Kartaginjana. Izvanredna čistoća iberijskog gvožđa i sofisticirane metode livenja i kovanja, uključujući hladno čekićanje, omogućavale su Iberijcima da prave bodeže odličnog kvaliteta.
Iberijski pešaci nosili su nekoliko tipova gvozdenih bodeža, gde je većina bila zasnovana na kraćim verzijama dvoseklih iberijskih mačeva. Iberijski bodež je bio vrlo prepoznatljiv po svojoj masivnoj kratkoj konstrukciji i trougaonom obliku sečiva, sa poprečnim presekom u obliku duplog sočiva. Takve bodeže su prvi iskopirali i uspešno koristili Kartaginjani pod Hanibalom, a kasnije i sami Rimljani, koji su svoje pugio bodeže izrađivali po uzoru na iberijske. Lusitanci, iberijski domorodački narod koji je živeo u severozapadnoj Iberiji (današnji Portugal) uspešno su odbijali napade Rimskog carstva primenom kombinacije različitih inovativnih bojnih taktika i lakog naoružanja, uključujući gvozdene bodeže i kraća koplja.
Keltiberski bodež karakterističnog oblika o kojem pričamo prvi put se pojavio u 4. veku p.n.e. u istočnom delu centralne španske ravnice. U takvom obliku korišćen je sve do I veka nove ere, kada je već masovno pravljen za rimske legionare. Iberijski ratnici nosili su svoje dvosočivne bodeže na desnoj strani, pomoću dve alke viseći sa opasača, suprotno od falkate ili espase. U samom boju bodež se koristio u bliskoj borbi kada se sudare štitovi protivnika, kao i za dokrajčivanje palih neprijatelja.
