MIZIJSKE KRATKE SEKIRE – ORUŽJE LAKIH JURIŠNIKA
Kraj Bronzanog doba bio je svedok migracija tračkih I dačanskih plemena, sa Balkana I obala Crnog mora u oblast Male Azije. U potrazi za boljim životom ovi narodi morali su da se probiju do nove domovine boreći se I osvajajući resurse I teritoriju. Zbog toga su svi odrasli mezijski muškarci morali biti sposobni ratnici. Većina takvih regrutovanih seljaka – pripadnika narodne milicije –borila se lakim sekirama, što je tipično oružje Balkanskih kultura Bronzanog I starijeg Gvozdenog doba. Pored toga, ovi laki pešaci mizijske vojske koristili su I okrugle drvene štitove za zaštitu u borbi. Sekira kao osnovno oružje Meza saglasna je i sa činjenicom da su sekire dosta koristili i njima srodni i povezani Frigijci u Anadoliji. Čini se međutim da su Frigijci, kao istaknuti konjanici, koristili nešto kvalitetnije i naprednije tipove sekira.
Mizijske sekire bile su pravljene u dva osnovna tipa: 1. Stariji navlačni tip kakav je prisutan kod većine bronzanih civilizacija sveta, 2. Noviji cevasti tip. Pored toga može se primetiti da su starije navlačne sekire češće pravljene u bronzi dok su cevaste dosta izrađivane I od gvožđa. Ovakve sečive su bile u najvećem broju slučajeva jednostrane, gde je zadnja strane glave ponekad imala I neki šiljati ili tupo-udarni dodatak.
Sekire su bile dobar izbor za lake jurišnike protiv oklopljenih vojski sa kojima su Mizi morali da se sukobljavaju na području Anadolije, jer znamo da su Heti vekovima pre toga već bili upoznati sa ljuskastim tipom oklopa, dok su Asirci koristili I još napredniji tip lamelarnog oklopa. Lake sekire su zahtevale dosta manje metala od mačeva pa su tako bile I znatno jeftinije, dok su istovremeno bile I efektivnije u bliskoj borbi protiv neprijatelja sa oklopima I šlemovima.
Kratke sekire mogle su vrlo lako I da se bacaju pa ih ne smemo zanemariti ni kao bacačko oružje na bliske razdaljine. Na taj način, pretpostavlja se da su mizijski laki pešaci-jurišnici bili naoružani sa nekoliko primeraka sekira I da su prve bacali na neprijateljske redove desetak metara pre prvog sudara vojski, a ostale koristili u bliskoj borbi.
Sekira je pored toga bila I oružje mizijske kraljevske garde, koja se od narodne milicije razlikovala po dosta boljoj zaštitnoj opremi, u vidu (frigijskih) metalnih šlemova I neke vrste oklopa za telo, kao I štitnika za noge.
