LIKIJA - LUVIJSKA KRALJEVINA U ANADOLIJI GVOZDENOG DOBA
Likija I Likijci ima veoma staru istoriju koja potiče još iz Bronzanog doba kada su ove narode - Luka, Heti I Egipćani smatrali veoma opasnim piratima, pljačkašima I pobunjenicima. Zemlje naroda Luka se često spominju u hetskim zapisima iz II milenijuma. Time se označava region u jugozapadnom delu Anadolije. Luka nikada nisu bili pod stalnom hetskom kontrolom I ostali su večiti neprijatelji centralne hetske vlasti. Vojnici iz naroda Luka borili su se ipak na strani Heta u Bitci kod Kadeša (1274. Godine p.n.e) protiv egipatskog faraona Ramzesa II. Vek kasnije Likijci su se okrenuli protiv Heta I time doprineli padu Hetskog carstva.
Lukanci su bili poznati I iz egipatskih zapisa. To su bili jedno od plemena koji je činio Pomorski narod koji je napao Egipat I istočne obale Mediterana u 12. Veku. Egipatski zapisi opisuju Likijce kao saveznice Heta. Likijci su bili država članica Asuvskog saveza 1250. Godine. Nakon pada Hetskog carstva Likija se pojavljuje kao nezavisno “novohetsko” kraljevstvo.
Starim Grcima su Likijci bili poznati kao saveznici Troje. Tada su Likijce predvodila dva uvažena heroja: Sarpedon I Glauk.
Sarpedon, kralj Likije, borio se na strani Trojanaca u Trojanskom ratu, zajedno sa svojim nećakom Glaukom. Bio jedan od najvećih heroja Trojanskog rata. U Ilijadi se spominje kao se Sarpedon oštro naljutio na Hektora jer je ovaj sve teške borbe u ratu prepustili trojanskim saveznicima, poput Likijaca. Sarpedon je izjavio kako nema nikakvih pravih razloga da ratuje protiv Grka, ali da će to ipak uraditi jer mora održati svoju reč datu Trojancima.
U jednom napadu na grčki logor Sarpedon je prvi uleteo unutra, zajedno sa svojim ljudima. Time je omogućio Hektoru da sruši grčki zid. Sarpedon se u odsudnoj bitci sukobio sa Ahilovim nećakom Patroklom I izgubio život slavno, ali pre toga je uspeo da ubije jednog od Ahilovih konja. Kada je Sarpedon pao razvila se žestoka bitka za njegov leš I njegovu ratnu opremu. Ratnu opremu su uspeli da zadrže Grci I pokazivali su je kao ratni plen na kasnijoj sahrani Patrokla, dok su telo Sarpedona osvojili Likijci I Trojanci I propisno ga sahranili u Likiji.
Glauk je bio praunuk Belerofona,jedan od vođa likijske vojske I nećak kralja Sarpedona. Tokom Trojanskog rata Glauk se borio hrabro I ubio četiri Grka. U jednoj bitci susreo se oči u oči sa Diomedom, koji je bio praunuk Eneja. Kako su Enej I Belerofon bili bliski prijatelji ova dvojica su objavili da će I sami postati prijatelji iako se bore na ralzičitim stranama u ratu. Diomed je zbog toga dao Glauku svoj bronzani oklop vredan 9 goveda. Glauk nije imao kud nego je morao da pokloni Diomedu svoj zlatni oklop vredan stotinu goveda.
Iz Ilijade saznajemo I o čudnom likijskom oružju. Naime, grčki ratnici su se tada susreli sa Likijcima naoružanim džilitima sa nazubljenim glavama, kao I sa džinovskim kukama koje su se zabijale u meso.
Likija je poznata I iz grčke mitologije. Tamo je živeo heroj Belerofon koji je porazio mitsko čudovište Himeru koja je pustošila Likiju I tako spasao svoj narod.
U doba klasične Grčke već je bilo poznato da su Likiju pregazila iranska plemena, prvo Skiti, pa onda I Medi. Medi I Parsi uveli su Likiju kao I ostale anadolske zemlje u Persijsko carstvo. Iransko osvajanje Anadolije izvršio je Harpagus, medski general u vojsci ahamenidskog osnivača Kira I. Likija je zauzimala strateški položaj između Evrope I Bliskog istoka, grčkog I persijskog sveta, pa su Likijci bili pod jakim uticajem oba. Zbog toga je likijska kultura bila mešavina stare hetske (luvijske, lukanske) I novije grčke I persijske kulture. To se odražavalo I u vojnoj tehnologiji I oružju.
