SKITSKI STRELCI U GVOZDENOM DOBU
Svaki Skitski ratnik imao je svoj luk i strelu, kao ratno oružje, ali i kao svojevrsni društveni simbol kojim se prihvatao njegov status odraslog ratnika u plemenu. Grobovi svih muškaraca sadrže veći broj glava za strele, baš kao i mnogi ženski. Strele su nađene u grobovima skitskih kraljeva ali i u grobovima najobičnijih ratnika. Luk i strele pratili su svakog Skita od kolevke do groba, kao i u onom svetu. Skiti su očigledno verovali da su lukovi i strele neophodni njihovim mrtvima, kako bi ovi lovili i borili se.
Skitske strele mogu se naći na širokim prostranstvima Evroazijskih stepa, a skitski tip luka bio je korišćen od istočne Azije do Mongolije i Kine. Još na stranicama o starom Sumeru rekli smo da je njihova vojska preuzela kompozitni luk od severnjačkih stepskih naroda. Ti narodi su bili Skiti pa možemo reći da su Skiti prvi i pravi “izumitelji” kompozitnog dvostruko zakrivljenog luka.
Nažalost, materijali za pravljenje skitskih lukova—drvo, kost, rožnik i životinjske žile—veoma su propadljivi materijali, pa se oblik i izgled skitskog luka ne može nikako rekonstruisati na osnovu ostataka. Srećom, postoje drugi izvori, poput likovnih predstava i pisanih reči koji daju više detalja o izgledu, obliku i funkciji skitskih lukova.
