INDIJSKI DUGAČKI LUKOVI U GVOZDENOM DOBU - DRVENI I GVOZDENI LUKOVI
Kada su se pešaci pripremali za rat prvo što bi poneli bio je luk. Hindusi su koristili duge lukove, koji su bili iste visine kao i ratnik koji bi ih nosio. U samoj borbi luk se zatezao tako što se spuštao na zemlju i zatim pritiskao nogom.
Strele indijskih lukova bile su dugačke najmanje 1,2 metra, ponekad i duže, i u to doba nije postojao oklop koji je mogao da ih zaustavi, tako da su indijski strelci bili veoma smrtonosni i opasni.
U levoj ruci indijski pešaci nosili su štitove od goveđe kože, koji nisu bili posebno široki ali su zato bili dugački. U poređenju sa štitovima drugih starih civilizacija upada u oko velika sličnost ovih indijskih štitova sa egipatskim toranj-štitovima, praktičnog istog oblika i iste konstrukcije.
DRVENI I GVOZDENI (ČELIČNI) LUKOVI
Iako dugi luk smatramo relativno jednostavnim i primtiivnim oružjem (iako efikasnim), stari Indijci su uneli veliki broj inovacija. Jedna od takvih inovacija bila je i primena gvožđa za izradu dugih lukova.
Najstariji lukovi pravljeni su od bambusa ili nekog tvrdog drveta. Za razliku od kompozitnih lukova centralnoazijskih naroda indijski luk je bio dosta manje podložan izobličenju i otkazivanju usled vlage.
I pored toga drvo se vremenom savija i omekšava pod uticajem vlažnog vazduha i kiše, koje su česte i obilne u većem delu Indije, naročito tokom sezone monsuna. Zbog toga su Indijci istorijski veoma rano počeli da izrađuju lukove od gvožđa.
Bitno je spomenuti da, iako je indijski luk bio dugačak, on je takođe bio i dvostruko zakrivljen (rekurviran), što je dodavalo njegovoj snazi. Takav oblik zadržali su i gvozdeni, odnosno čelični lukovi.
Indijski gvozdeni luk imao je još veći domet i snagu od drvenog i predstavljalo je efikasnu protivmeru u sukobima sa osvajačkim konjaničkim narodima i strelcima-konjanicima sa severa.
Gvozdeni luk je bio oružje koje je moglo da probije i najdeblji gvozdeni oklop od punog metala. Jedina mana sastojala se u tome što je bio veoma skup pa su njega mogli da priušte samo plemići i istaknuti ratnici. Svi ostali morali su da se zadovolje drvenim varijantama.
Strelci u indijskim vojskama su zbog toga bili veoma cenjeni i njih su štitile pomoćne pešadijske trupe poput kopljanika, jurišnika (naoružanih mačevima i sekirama) i štitonoša.
