KIMERSKI MAČEVI - STARIJI TIPOVI DUGAČKIH SKITSKIH MAČEVA
Bodeži i mačevi igrali su veoma bitnu ulogu u ratničkoj kulturi Skita. Herodot, grčki istoričar, koji je posetio oblast Crnog mora u 5. veku p.n.e. Kaže da Skiti poštuju samo boga rata Aresa, i da se njemu klanjanju na velikim veštački napravljenim brdima od zemlje na čijem bi vrhu zabadali mačeve. To su bili sveti oltari na kojima su se bogu nudile žrtve u vidu stoke i konja. Takođe su se na ovim oltarima sa mačevima žrtvovali i ratni zarobljenici, i to svaki stoti zarobljenik.
Poreklo skitskih mačeva, tj. njihovog načina izrade i oblik tipa, nije sasvim utvrđen. Jedna od teorija jeste da su Skiti bodeže i mačeve “preuzeli” od Kimeraca, starije skupine nomadskih plemena u evroazijskim stepama. Karakteristični tip kimerskog odnosno skitskog mača definisan je još u 7. veku p.n.e.
U svom najstarijem obliku skitski mač bio je ravnostran, sa obe naoštrene ivice, gotovo paralelnim stranama i blažim vrhom. Sečivo je obično bilo dugačko oko 60-70 cm, iako su pronađeni primerci i od jednog metra. Bodeži sličnog tipa i oblika bili su dužine od 35-40 cm.
Najstariji primerci skitskih mačeva potiču iz 7. veka, iz oblasti oko mesta Melgunov i Kelermes, u današnjoj Ukrajini. Dva pronađena primerka su veoma slična i razlikuju se međusobno samo po sekundarnim detaljima, što ukazuje da su pravljeni po istom obrascu odnosno tipu mača, možda čak i u istoj kovačnici.
Mačevi su ukrašeni tankim zlatnim listićima na dršci i kanijama, sa šarama geometrijskog i životinjskog oblika. Ukrašavanje mačeva liči pomalo i na stil Asirije, Medije i Urartua, ali ima i originalnih skitskih elemenata.
