AKINAKI - SKITSKI (ARIJSKI) BODEŽ
Iako se istorijski posmatrano mačevi uglavnom razvijaju od bodeža, čini se da je kod Skita došlo do obrnutog procesa gde je oblik dužeg sečiva (mlađih tipova mačeva) poslužio kao uzor za manja sečiva tj. bodeže, koji su među Grcima tog doba bili poznati kao akinaki. Akinake je bio tip bojnog bodeža koji je korišćen u I milenijumu p.n.e. u oblasti Bliskog istoka i centralne Azije, i to među Skitima, Sarmatima, Persima, Medima, a kasnije i zapadnije, među Grcima.
Akinake je bio skitskog porekla ali su ga kasnije Persijanci sa svojom masovnom vojskom načinili čuvenim i veoma popularnim oružjem u starom svetu. Akinake su kasnije prihvatili Grci ali sa druge strane i Kinezi, koji su po skitskim bodežima pravili svoje džinglu mačeve.
Akinaki su obično bili dužine od 35 do 45 cm. Sečivo je bilo naoštreno sa obe strane a drška sa jabučicom i štitnikom nije imala neki opšti oblik već je mogla biti različita ali je uglavnom bila prosta, sa jabučicom u obliku vodoravne šipke. Takođe je bilo dosta akinakea sa rogovima odnosno antenama na kraju drške.
Pored ovih elemenata akinaki su imali i kanije koje su često bile bogato dekorisane. Bodež ovog tipa nosio se viseći sa opasača sa desne strane ratnika. Kako su akinaki bili probodno oružje, i nosili sa desne strane, namera je bila da se oni brzo izvuku sa oštricom usmerenom naniže radi iznenadnih ubodnih napada.
Skitski akinaki su bili značajni i kao simbolični predmeti u verskim i drugim ceremonijama.
