ASIRSKI BUZDOVAN I SKIPTAR
Asirski buzdovan bio je, sudeći po autentičnim likovnim predstavama, veoma tanko oružje, što bi značilo da je pravljen od veoma čvrstog drveta ili—što je verovatnije—od metala. Ovakva tanka drška nosila je glavu koja je bila bogato dekorisana i prelepo modelirana u različite oblike, obično pupoljaka ruže (ili nekog drugog cveća). Sa donje strane drške, negde na obodu hvata, kačio se konopac ili lanac radi nošenja buzdovana na opasaču i čvršćeg držanja tokom primene u boju.
Asirski strelci-pešaci često su kao dopunsko oružje imali upravo buzdovan, naročito oni iz bližeg carskog okruženja, poput njegovih gardista. Čini se međutim da nije u većoj meri i masovnije korišćen kao ratno oružje, osim na prelazu iz Neolita u Bronzano doba, kao i pred kraj Asirske civilizacije, što navodi na sličnosti sa bojnom sekirom. Sa likovnih prikaza iz perioda kraja Novoasirskog carstva vidimo da se buzdovani drže sa obe ruke. Ipak, ni u jednom periodu Asirije nisu postojale vojne jedinice primarno naoružane buzdovanima, kao što je to bilo slučaj kod nekih drugih vojski (Heti, Indusi...)
Van bojišta buzdovan su često nosili carski predstavnici, zapovednici i glasonoše, i to u varijanti skiptara, dakle manjih i skupocenijih primeraka ceremonijalnih buzdovana. Takvi primerci nisu bili retkost ni u rukama samog cara Asirije. Carska garda je obavezno bila opremana kvalitetno izrađenih buzdovanima—skiptarima.
