MIKENSKI MAČEVI TIPA B
Mačevi tipa B su kraći, masivniji, sa širom i dužom umetnom pločicom, i nekoliko zakivnih rupica u pločici, koja je ponekad takođe i sa krilcima. Ovakvi mačevi imaju kvadratni, tj. uglasti ili blago zašiljeni obod, dok su zakivci postavljeni na sredini umetne pločice, duž centralnog grebena oštrice, ponekad i sa dodatnim zakivcima blizu oboda, upravno na ove prethodne.
Centralni greben je veoma izražen, kao i kod mačeva tipa A, samo još veći i viši. Ovakva vrsta mača je dokazano korišćena u Argolidi, uglavnom u Mikeni, kao i u Dodekanezu. Mačevi tipa B bili su dužine od 40 do 60 cm, pa ih možemo posmatrati i kao veoma dugačke bodeže.
Najstariji “preci” mačeva sa uglastim obodom i krilcima jesu bodeži nađeni u Tel el Ajjul u Izraelu. Oni su u ovom obliku prenošeni severno, za koje je vreme umetna pločica postajala sve duža i šira. Ovaj najstariji primerak potiče iz 1850. godine.
U Siriji (severno od Izraela), krilca su postajala sve izraženija i javljaju se čak i na umetnoj pločici. Takvi bodeži datiraju se na 1750. godinu p.n.e.
Jednom kada je ovaj oblik ušao u oblast Egeja razvio se centralni greben, preuzet od već postojećih bodeža A tipa. Međutim, dužina oštrice, iako veća od bodeža sa Bliskog istoka, ostala je duplo manja od mačeva A tipa. Ove primerke datiramo na 1650. godinu p.n.e.
Mačevi tipa B nisu uspeli da se produže niti da dobiju fine dekoracije kao mačevi tipa A. To je bio dizajn koji je bio uopšteniji ali sam tim i korisniji. Zbog ovoga, ali i zbog pretpostavljenog preklapanja sa mačevima tipa A, mač tipa B ostaje veoma bitna osnova za razvoj kasnijih egejskih mačeva. Mačevi sa krilcima će kasnije biti veoma popularniji u mnogim delovima Evrope, poput Britanskih ostrva.
Mačevi B tipa takođe su otkriveni u grobnicama iz Mikene i datiraju se na period između 1600. i 1500. godine p.n.e. U nekim slučajevima ovakvi mačevi bili su postavljeni zajedno sa zlatnim zakivcima, ukrasima i delovima kanije.
U jednoj od grobnica iz Mikene, datiranoj na 1600. godinu p.n.e pronađen je prelepi primerak mača B tipa. On ima bogato dekorisanu zlatnu dršku, i okruglu jabučicu koja je takođe dekorisana sa zlatnim elementima.
Na osnovu spomenutih elemenata može se uraditi rekonstrukcija mikenskog mača B tipa, sa njegovim kanijama. Bronzani mač bi imao zlatni obod, dršku i jabučicu. Njegove drvene kanije dekorisane su zlatnim dugmićima dok zlatne pločice u velikoj meri nalikuju figuri čoveka.
Kao izvor za proučavanje grčkih mačeva iz Bronzanog doba služe i pronađeni primerci sa udaljenim mesta, sa kojima su Ahajci (Mikenjani) trgovali ili ratovali. Jedna takva oblast bila je i Anadolija u Maloj Aziji, u to doba naseljena Hetima. U Anadoliiji je pronađen bronzani mač sa urezanim slovima koji se datira na 1370. godinu p.n.e, a koji istoričari svrstavaju u mikenski mač B tipa.
Zapis na oštrici mača posvećen je olujnom bogu Heta, Tešubu, nakon hetskog pustošenja zemlje Assuwa-e. Mač je stoga napravljen i korišćen nekih dvestotine godina pre Trojanskog rata. Kako beleže hetski dokumenti, moguće je da su Ahajci (Ahhiyawa) bili umešani u pobunu Assuwa 1400-1375. godine. p.n.e. Asuva je bio savez anadolskih gradova i država koje je pokorilo Hetsko carstvo nakon pobune. Ovom savezu pripadala je i Troja, pored brojnih drugih grčkih priobalnih gradova-država.
Na ovom hetskom fragmentu sa grnčarije, koja potiče iz 1350. godine p.n.e vidimo ratnika koji je, zbog svog stila oblačenja i vojne opreme, protumačen kao jedan od Ahijava (Ahajaca). Ratnik nosi dugačke mačeve sa jabučicom, koji se mogu prepoznati kao egejski mačevi B tipa.
Dugački mačevi sa zadebljanjem na gornjem delu drške takođe su koristila dva ratnika sa ahajske grnčarije sa Kipra. Zbog njihove dužine smatraju se mačevima B tipa. Ovakvi mačevi su često nošeni u kanijama na leđima ratnika.
Izvan grčkog kopna, mačevi sa egejskih ostrva i Anadolije, vrlo slični po obliku mačevima B tipa, korišćeni su od strane “Pomorskog naroda”, Šerdena, kako se može videti i u egipatskim izvorima.
