HERAKLE I NJEGOVA ORUŽJA - TOLJAGA I OGRTAČ OD LAVLJE KOŽE - RATNICI I ORUŽJE IZ GRČKE MITOLOGIJE
Herakle (latinski: Herkules) bio je heroj božanskog porekla iz grčke mitologije, sin vrhovnog boga Zevsa. On je bio najveći od svih mnogobrojnih grčkih heroja, prototip muškosti I svih ratničkih vrila, kao I predak kraljevskih klanova gvozdenih naroda poput Dorana. Njegove osobine bile su nadčovečna snaga, hrabrost, temperamentnost, proždrljivost I pohotnost. Na likovnim predstavama vrlo se lako prepoznaje kao nosilac lavljeg krzna I džinovske bojne toljage.
Borbom protiv starih haotičnih sila načinio je svet bezbednijim za čovečanstvo (nove narode gvozdenog doba nasuprot “zaostalim” bronzanim društvima). Najveći deo, praktično srž mita o nepobedivom grčkom junaku nastao je međutim upravo u neolitskim I bronzanim kulturama Egeja I vuče vrlo daleke korene. Za Herakla se pripovedalo da je bio neizmerno jak a istovremeno nesvestan svoje snage, pa je tako kao dete udavio zmije u svojoj kolevci, kao što je slučajno ubio I svog učitelja u napadaju detinjeg besa.
Herakle je najpoznatiji u grčkim mitovima po svojim Radovima, odnosno dužnostima koje je morao da obavi u službi Euristelja, kralja grada-države Tirinta (jedne od tri najveće mikenske tvrđave u Argolidi). U tim zadacima među kojima su bili: ubijanje džinovskog lava I devetoglave Hidre, hvatanje podivljalog vepra, hvatanje krićanskog bika, krađa Diomedovih kobila, hvatanje I vraćanje troglavnog psa Kerbera u Podzemni svet, da nabrojimo samo neke, Herakle se sukobio I porazio sve svoje neprijatelje nesalomivom željom I neizmernom snagom I veštinom korišćenja oružja.
Herakle je takođe učestvovao u potrazi za Zlatnim runom, najvećim poduhvatom tesalskih Eoljana, što smo objasnili kao sukobe između grčkog sveta I kraljevine Kolhide u Crnom moru. Čak I pre Trojanskog rata herakle je posetio Troju I poharao je zbog ličnih sukoba sa tamošnjim vladarima. Pored ovoga Herakle se borio I redovim pobeđivao nebrojeni niz velikih grčkih ali I stranih heroja pa I čitavih plemena I vojski.
Već smo rekli da je glavno oružje Herakla bila njegova masivna toljaga. Sam tip ovog oružja (najprostije moguće oružje, koje deluje običnom masom I silom udarca) ukazuje na prastaro poreklo ovog grčkog junaka. Toljagu je Herkules po jednoj verziji mita dobio od svog božanskog oca, a po drugoj ju je sam napravio, odnosno izdeljao od jednog debla maslinovog drveta koje je raslo u Nemejskoj dolini. Pored ovoga Herakle je koristio I mač, dar boga Hermesa, kao I luk I strele, dar boga Apolona. Po mlađoj mitskoj tradiciji međutim pripovedalo se kako je Herakla sva ova oružja dobio od boginje Atine, njegove zaštitnice. Uz pomoć svoje toljage Herakle je uspeo da porazi I ubije devetoglavu Hidru, smrkavši joj jednu po jednu glavu, a zatim ih paleći u korenu vrata kako ne bi ponovo izrasle.
Spomenuta koža lava koju je skinuo sa ubijene životinje iz Nemejske doline (jedan od njegovih radova) nije služila samo kao ukras I njegov znak raspoznavanja, već I kao svojevrsni oklop. Nemejski lav je inače bio strašno čudovište koje je haralo naseljenim delovima Peloponeza. Nije se moglo ubiti oružjem smrtnika zbog svog krzna od zlata koje je bio otporno na svake udarce. Pored toga, kandže Nemejskog lava bile su oštrije od mačeva smrtnika I sekle su kroz bilo koji oklop.
