top of page

CARSTVO ASIRIJE U BRONZ. I GVOZD. DOBU

STRANICE O ASIRIJI
Check back soon
Once posts are published, you’ll see them here.
REZIME ASIRSKE CIVILIZACIJE

 

 

- Trajala je tokom Bronzanog i starijeg Gvozdenog doba razvoja, od 20. do 6. veka p.n.e. kada je osvojena od strane Persije.

 

- Prethodna povezana civilizacija: Sumer

- Naredna povezana civilizacija: Persija

 

- Opisani narodi i kulture: Subareji iz Bronzanog doba, Huri (Mitani), Urartu

 

- Najznačajnija napadačka oružja: Mitanske dvokolice urartski mačevi, obični asirski mačevi, asirski šiljati mačevi, sapara, asirske bojne sekire, buzdovani, tesle, akadski luk, asirski ugaoni kompozitni luk, skitski luk

​

- Najznačajnija zaštitna oružja: ljuskasti oklop, kupasti šlem, dvokupasti šlem, šlem sa krestom, obli šlem, geron štit, okrugli štit, ispupčeni štit, toranj štit, 

​

- Ostala ratna oprema: mitanske dvokolice, opadne sprave, 

 

- Heroji, vojskovođe, ratnici: Šamsi-Adad, Ašurnasirpal II, Tiglat-Pileser III, Sargon II, Senaherib, Marijanu, 

- Ratovi i bitke: Rat Asirije i Mitanaca, Rat Asirije i Egipta

CIVILIZACIJA ASIRIJE

 

Asirija u užem smislu te reči zauzimala je malu teritoriju duž gornjeg toka reke Tigra, na  istoku do planine Zagrosa, i planine Masios na severozapadu, ca centrom u trouglu gradova Ašura, Ninive i Katare. Od najstarijih vremena na teritoriji Asirije živela su subarejska plemena koja su bila srodna sa indoevropskim Hurima, Hetima i Urartima. Ali več početkom II milenijuma p.n.e. subarejska plemena su se stopila sa semitskim Akađanima i Amoritima iz jugozapadnih stepa. Od tog doba vladajući jezik u Asiriji bio je asirski, iz grupe semitskih jezika.

 

Politička istorija Asirije može se podeliti na tri velika carstva, od kojih je poslednje carstvo Asirije izraslo u najveće i najmoćnije koje je svet video do tog doba. Zauzimajući znaćaj deo šire Mesopotamije, “te kolevke civilizacije” koja je obuhvatala Sumer, Akad i kasnije Vavilon, Asirija je uglavnom bila predvodnik u tehnološkom, naučnom i kulturnom postignuću čovečanstva.

 

Konstantna potreba da se ostvari vojna nadmoć nad susedima terala je Asirce da neprestano vrše reorganizaciju svoej vojske, da povećavaju njenu efikasnost i da brže i bolje od drugih država i naroda usvajajaju vojne tehnološke inovacije i ratne taktike. Tako je Asirska vojska postala nepobediva na bojištima Bliskog istoka a Asirija vremenom postala najmoćnija država sveta.

 

 

DRŽAVA MITANI—PRVI VEĆI NEPRIJATELJ ASIRIJE

 

Mitani je bila država Hura, mešovitog naroda kod kojeg je indoevropska viša klasa vladala nad većinom semitskog stanoništva u oblasti jugoistočne Anadolije i Sirije. Huri su bili srodnici sa Hetima, kao i sa Subarejima i Urartima nešto istočnije i južnije. Ova hurska državna tvorevina trajala je kratko od 1500. do 1300. godine p.n.e. Mitani je postala regionalna sila nakon uništenja Amoritskog Vavilona (povezanog semitskog naroda iz mesopotamskih stepa) od strane Hetita, tokom vladavine nešto slabijih asirskih careva u Ašuru. Tada je Asirija bila u vazalnom odnosu prema Mitanima što ju je nateralo da rapidno unapređuje svoju vojsku i sprema se za nove sukobe.

 

Jezgro vojske Mitanaca bili su tzv. nakšušu, tj. ratnička kasta profesionalnih vojnika koji su bili vezani zakletvom prema kralju da će služiti zemlji po naređenju. Elitni deo ove ratničke kaste činile su dvokoličarske posade zvane marijanu. Ta reč je značila “plemeniti ratnik-dvokoličar”, a u kasnijem shvatanju “herojski ratnik”.

 

Huri odnosno stanovnici kraljevstva Mitani ostali su upamćeni u istoriji po tome što su prvi doneli “izum” dvokolica na područje Bliskog istoka, od kojeg trenutka one postaju glavno ratno oružje i nezamenjivi instrument svih ratnih dešavanja, delujući kao svojevrsni “tenkovi” starog doba. Zabeleženo je da su Huri bili inovatori koji su započeli razvoj lakih bojnih kočija sa točkovima koji su imali žbice odnosno prečke, a ne pune točkove od drveta, poput onih koje su koristili stari Sumerci. Zbog toga su mitanske dvokolice bile brže i lakše za upravljanje što im je davalo taktičku prednost na bojištu.

 

Mitanci su pored svojih dvokolica bili čuveni i po izradi kvalitetnih tipova ljuskastog oklopa za svoje marijanu ratnike. Mitanski oklop mogao je da ima i preko 500 ljuskica, sa težinom preko 50 kila. Ovakav oklop dodavao je znatnu težinu onoj koju su njihove dvokolice morale da ponesu što je još jedan dokaz da su Mitanci koristili i neke teže tipove dvokolica.

 

 

 

 

bottom of page